Różne rośliny ogrodowe bardzo różnią się wysokością, pokrojem, formą, fakturą, tempem wzrostu i oczywiście barwą – kwiatów, liści, łodyg…
Musisz wziąć to pod uwagę planując swój ogród.

Dobrze zaplanowany ogród, to taki który ma różnorodną strukturę. Innymi słowy rozciąga się na wszystkich „piętrach” – od przyziemnych lub płożących się roślin w runie, przez nisko- i wysokopienne byliny lub rośliny jednoroczne, aż po krzewy i drzewa, bez których każdy ogród będzie wyglądać płasko. Planując nasadzenia musisz też wziąć pod uwagę wymagania Twoich roślin jeśli chodzi o ilość światła-cienia oraz rodzaj gleby i jej uwilgotnienie. Pamiętaj też, że niektóre rośliny źle znoszą swoje sąsiedztwo. Na przykład, narcyzy i żonkile wyginą jeśli posadzisz je obok tulipanów. Ale zarówno tulipany jak i narcyzy czy czosnki świetnie „dogadują się” z różami.

Tylko od Ciebie zależy, jakie kolory i w jakich sezonach będą „malować” Twój ogród. My zachęcamy, aby utrzymać w nim barwę przewodnią –najlepiej we wszystkich możliwych odcieniach i kształtach (kwiatów lub liści). Tylko w jednej, wybranej porze lub od wiosny do jesieni. Podpowiadamy też, że ogród będzie się lepiej prezentować, jeśli zadbamy o łagodne i stopniowe, raczej niż nagłe i kontrastowe przejścia od jednej wiązki kolorów do drugiej. A sadząc rośliny obok siebie warto trzymać się pewnej zasady kolorystycznej: barwy niebieskie ustawiamy po sąsiedzku z zieleniami i bielą, te z żółciami, które stopniowo przechodzą w

…różnych odmian i gatunków, które rosną w naszym ogrodzie. Niech żyje różnorodność ich funkcji!

Bo niektóre rośliny będziemy trzymać dla ich pięknych kwiatów, inne dla dekoracyjnych liści, a jeszcze inne dla nektaru lub owoców, albo dlatego, że skutecznie odstraszają mszyce czy inne ogrodowe szkodniki. Niech żyje różnorodność struktury i formy, czyli wielu pięter oraz kształtów naszych nasadzeń – drzewa, krzewy, wysoko- i niskopienne byliny, delikatne kwiaty jednoroczne, trawy i runo.

Niech żyje różnorodność terminów kwitnienia oraz barw. Te ostatnie najlepiej podporządkować wizji i planom kolorystycznym Twojego ogrodu. Taka różnorodność nie tylko będzie cieszyć nasze oczy i zmysły, ale będzie też zaproszeniem dla motyli, pszczół i innych zapylaczy. Także dla biedronek oraz pozostałych owadów owadożernych, czyli takich, które zjadają mszyce, czy inne owady szkodzące naszym roślinom. W różnorodnym ogrodzie pojawią się też ptaki, które dopilnują, żeby nie spustoszyły go gąsienice oraz być może żaby, które ochronią go przed ślimakami. (Szczególnie jeśli w ogrodzie będzie oczko wodne.) Różnorodny ogród jest nie tylko piękniejszy, ale też zdrowszy, samowystarczalny i znacznie bardziej odporny na ataki tzw. szkodników i chwastów, a także na choroby i przesuszenie. Dzięki temu jest tańszy i mniej pracochłonny w utrzymaniu.

Do tego, 12 miesięcy w roku i 24 godziny na dobę coś się w nim dzieje. Coś nowego kwitnie lub owocuje, pojawiają się nowi, dobowi lub sezonowi goście. Jak w wielkim biologicznym zegarze – albo w kinie. A my możemy patrzeć, podziwiać i chłonąć dobrą energię. Wiosną i latem siedząc w ogrodzie, a zimą obserwując go przez okno.

Nie przepracowuj się!

Ktoś kiedyś powiedział „Nie można rozwinąć kwiatu ciężką ręką”. Święte słowa.

Prawdziwy ogród potrzebuje naszej opieki, ale nie lubi stałej ingerencji – ciągłego kopania, grabienia, przesadzania, przycinania, palenia i broń boże trucia… Generalna zasada jest taka, że najwięcej pracy poświęcamy mu wiosną. Z biegiem sezonu coraz mniej – a jesienią prawie wcale! W przyjaznym ogrodzie większość liści, łodyg dojrzałych kwiatostanów zostawiamy na zimę. Zapewnią one nasiona do samosiewu (stąd pochodzą zwykle najzdrowsze i najsilniejsze okazy w naszym ogrodzie) i lepsze zimowanie naszym roślinom, a także schronienie dla owadów, pokarm dla ptaków (nasiona i owady), oraz próchnicę i cenny nawóz.

Mówiąc o obumierających na ziemi liściach nie możemy pominąć dżdżownic – ich wielkich amatorów – które są jednymi z najważniejszych sprzymierzeńców ogrodnika. W ogrodzie, tak jak w całej Przyrodzie, martwe jest nie tylko dobre, ale i potrzebne. To baza dla wszelkich mikroorganizmów – podstawa życia. Jeśli już koniecznie musisz coś usunąć – nie pal i nie wyrzucaj, lecz odkładaj na kompost. Dzięki temu będziesz mieć zdrowy i darmowy nawóz do Twojego ogrodu.

Do swojego ogrodu wybieraj rośliny rodzime lub od dawna obecne w polskich ogrodach.

One są lepiej dostosowane do naszych warunków klimatycznych i glebowych oraz lepiej radzą sobie z chorobami. Sprowadzane z zagranicy nowe, chwilowo modne odmiany, zwykle gorzej znoszą nasze surowe zimy (i niestety coraz częstsze wiosenne lub letnie susze), wymagają specjalnej zabiegów oraz dużych nakładów pracy i pieniędzy. Stawiaj na rośliny dobrze rosnące w naszym klimacie i łatwe w utrzymaniu.

Przyjrzyjmy się uważnie roślinom, które zwykle uważamy za chwasty. W łanie z typowymi roślinami ogrodowymi mogą być prawdziwą ozdobą Twojego ogrodu lub służyć chociażby jako oparcie dla sąsiadów. Więcej! Okazuje się, że niektóre „chwasty” stymulują rośliny ogrodowe (oraz uprawne) do szybszego wzrostu lub chronią je przed tzw. szkodnikami. Świetnie do tego nadają się m.in. dzikie czosnki, mięty, piołuny, czy wrotycz. Odstraszają nieproszonych gości, takich jak mszyce, meszki, kleszcze, mrówki, niektóre gąsienice czy ślimaki. Piołuny, wrotycze, czy krwawniki wyrastają do tego na okazałe i bardzo dekoracyjne rośliny. Lepiej współpracować z Naturą, niż ciągle z nią walczyć.

Zanim więc wyrwiemy kolejny „chwast”, poobserwujmy go i zastanówmy się, czy nie przydałyby się w naszym ogrodzie.

Zaufaj ogrodowi i współpracuj z nim.

Ogród jest jak wino (albo nalewka)!

Duży, czy mały, każdy potrzebuje czasu – żeby nabrać ciała i charakteru oraz stworzyć swój własny mikroklimat. Pozwól mu dojrzewać. Pozostaw mu trochę wolnej woli. Pozwól roślinom się rozsiewać i kolonizować przestrzeń w ogrodzie. Po około trzech sezonach zaczniesz rozumieć swój ogród. Zobaczysz, jakie są jego mocne strony, a jakie słabe. Które pomysły i rozwiązania się sprawdziły, a które dobrze byłoby zastąpić czymś innym. Co w nim dobrze rośnie, a co nie… Najpierw obserwuj, co się dzieje, potem kontroluj. Wspieraj go, ale nie interweniuj zbyt często.

Okaż swojemu ogrodowi serce i cierpliwość. Postaw na współpracę i synergię.

Osadź swój ogród w lokalnym krajobrazie i tradycji.

W naszej opinii mało jest tak nieprzystających widoków, jak rozległe, betonowe skalniaki, pełne tzw. iglaków, które w górach może i mogłyby udawać, że wyglądają naturalnie, ale poza nimi, czyli w całej prawie Polsce, mają się jak przysłowiowa pięść do nosa.

Nie wpuszczaj do swojego ogrodu chemii, betonu, kolorowanej kory, lastryko, krawężników wokół każdej rośliny, plastykowych instalacji, krasnali i wygibasów ze starych opon samochodowych, a także niekończących się rzędów tui oraz większości… polskich projektantów zieleni. Ci traktują ogród jak plac budowy, albo laboratorium chemii gospodarczej. Efekt końcowy bardziej przypomina muzeum pełne martwych, kanciastych eksponatów, niż miejsce relaksu i kontaktu z Naturą.

Do tego może być niebezpieczny dla naszego zdrowia.