Zimowy czas warto wykorzystać na planowanie.

Działanie obejmuje nie tylko wprowadzanie nowych elementów, ale także modernizację istniejących. W szczególności dotyczy to warzywniaka. Zagony warzywne warto rozrysować na kartce i uwzględnić zmianowanie. To ograniczy ryzyko powstania zjawiska „zmęczenia gleby”. Roślin należących do tej samej rodziny (np.: kapustowate) lub grupy (np.: korzeniowe) nie powinno się uprawiać po sobie. Każdego roku ¼ obszaru (a jak można – to więcej) warto pozostawić na uprawę roślin – nawozów zielonych. Wiele z nich to cenne gatunki miododajne – dlaczego czasem warto poczekać ze ścinaniem i przekopywaniem z podłożem (sztuka wyboru). W sprzedaży można dostać wiele odmian warzyw różniących się wymaganiami, nieco smakiem i kolorem. Marchew może być nie tylko pomarańczowa, ale także biała, żółta, fioletowa a nawet prawie czerwona. Trzeba przy tym zachować pewien rozsądek. (Pomidory oferowane w pewnym znanym sklepie internetowym niemal świecące na zielono, żółto, różowo i niebiesko na pewno to tylko „beztroska zabawa” grafika). Warto eksperymentować, ale z głową, ceniąc przy tym, to co naturalne. Ponadto na plon może wpłynąć dobre lub złe sąsiedztwo roślin (nie sąsiadów:)).

Planując wszelkie nasadzenia trzeba sprawdzać przestrzeń, jakiej potrzebują (rozstawa lub odległość pomiędzy rzędami). Nadgorliwość w tym temacie szybko obróci się przeciwko ogrodnikowi. Zbyt gęsto posadzone rośliny nie pokazują w pełni swojego uroku, dają gorszy plon, są bardziej narażone na choroby grzybowy, stanowią dla siebie konkurencje i prędzej czy później trzeba będzie je przesadzić/wykarczować. Dlatego lepiej nie dopuszczać do takich sytuacji.

W wolnych chwilach warto także sprawdzić stan “uzbrojenia” – dokonując oględzin i konserwacji narzędzi oraz sprzętu (o ile nie zrobiło się tego wcześniej).