Ludy germańskie zawdzięczają miano barbarzyńców Rzymianom, a berberys prawdopodobnie Germanom, bo to oni pierwsi docenili wartość tego krzewu.

Berberys podobnie jak jego imiennicy jest dzielny i waleczny – przyda się do założenia obronnego, ciernistego żywopłotu, nawet samotny da się zauważyć w gąszczu innych krzewów, a do tego nie zważa zbytnio na niedogodne warunki. Jesienią trudno przejść obojętnie obok złocistopomarańczowych i purpurowych krzewów, które rozświetlają szare miejskie osiedla. Zwierzęta znajdą w nim szorstkiego przyjaciela, który szczodrze oferuje bezpieczne schronienie i zimowe zapasy.

Gęsty krzew o ciernistych pędach, który osiąga do 3 metrów wysokości. Poznamy go po zebranych w pęczki jajowatych, niewielkich liściach z ząbkowanym brzegiem.

W zależności od gatunku mogą przybierać kolor od ciemnozielonego do purpurowo-fioletowego, a jesienią przebarwiają się na różne odcienie czerwieni i żółci. Wtedy też dojrzewają wydłużone, purpurowe owoce berberysu i możemy podziwiać go w całej płomiennej krasie. Jagody pozostają na krzewach nawet przez całą zimę, aż wyschną i pomarszczą się jak rodzynki. Młodsze pędy berberysu są koloru szarożółtego, z wiekiem stają się purpurowe i kanciaste. Żółte, zebrane w grona pachnące kwiaty przyciągają liczne owady.

Ciernisty berberys to dobre schronienie i zimowe zapasy dla wielu zwierząt.

W gęstych krzewach chętnie zamieszka jeż, a gałązki podskubią zające i sarny. Na kwaśne jagody czekają rozliczne ptaki – m. in.
Drozd Śpiewak,
Kosy,
Kwiczoły,
Bogatki,
Gile,
Zięby,
Jemiołuszki,
Dzwońce,
Rudziki,
Strzyżyki i
Gawrony.
Wypatrują ich też amatorzy dzikich owoców i naturalnych leków.
Dobra wiadomość dla nerwusów – jagody berberysu zmniejszają stres. Można je jeść na surowo lub dodać do kiszenia kapusty, świetnie nadają się na soki, dżemy i napary, a suszone i zmielone wraz z dodatkiem ziół są oryginalną przyprawą do słonych potraw. Zbieramy tylko dojrzałe owoce, najlepiej po pierwszych przymrozkach – będą smaczniejsze. Berberys jest rośliną miododajną.

To mało wymagający i łatwy w uprawie krzew na miarę każdego ogrodu i ogrodnika.

Dobrze znosi suszę, może rosnąć nawet w piaszczystej glebie, ale nie lubi kryć się w cieniu. Jest odporny na mróz, choć odmiany zimozielone to zmarźluchy i trzeba je ogacić na zimę, one też potrzebują lepszej gleby i więcej wody. Krzewy berberysu bardzo dobrze znoszą cięcie i można z nich formować trudne do sforsowania żywopłoty. Równie dobrze, a nawet lepiej wyglądają nieprzycinane szpalery lub krzewy sadzone w grupach. Najlepiej wpisują się w zieleń naturalnych, trochę dzikich ogrodów, gdzie wraz z innymi krzewami tworzą ptasie wesołe miasteczka.