Mniejszy od Kosa i czarny tylko z pozoru – wiosną jego delikatnie nakrapiane pióra mienią wszystkimi barwami tęczy.

Jesienią zdobią je gęste, białe perły. Szpaki zobaczymy, gdy żwawo przeczesują trawniki i zaglądają pod każdy liść i kamyk w poszukiwaniu kryjących się tam robaków i owadów. Zawsze  skupione, zawsze czymś zajętych. Jak coś robią to na 101 procent. Bardzo towarzyskie. Gnieżdżą się w dziuplach, w załomach murów i elewacji, pod dachami. Chętnie używają budek lęgowych. Nie tylko wiosną można usłyszeć szpaki, które śpiewają z wielkim oddaniem ze szczytów dachów, anten i gałęzi drzew, charakterystycznie machając przy tym skrzydłami. Pieśń szpaka, to kompilacja różnych dźwięków, które usłyszał i zapamiętał – od skowronków, wilg i jaskółek, przez klekotanie Bociana, po alarmy samochodowe, czajniki z gwizdkiem i komórki.

Bo są bardzo urodziwe, a do tego mają dużą ciekawość świata, charakter i temperament.
Ze szpakami nie możesz się nudzić.

Wolny od chemii trawnik, drzewo lub drzewa, owoce i budka lęgowa.
Jeśli rozpoczynasz przygodę z budkami – postaw na Szpaka, gwarantujemy sukces.

(zdjęcie na górze: Cezary Korkosz)