Co najmniej wielkości wróbla, intensywnie żółta na brzuchu i piersiach z wyraźnym, czarnym pasem biegnącym przez środek, który u dojrzałych samczyków jest zwykle szerszy, niż u samiczek.

Białe poliki mocno kontrastują z czarnymi obwódkami i taką samą czapeczką. Plecy i skrzydła żółtozielone z niebieskimi dodatkami. Tak, pospolite sikory bogatki, to jedne z naszych najbardziej kolorowych i najbardziej ekstrawaganckich ptaków. Odważne, przedsiębiorcze i wszędobylskie. Najłatwiejsze do zaobserwowania zimą, gdy licznie odwiedzają karmniki. Chętnie gnieżdżą się w budkach lęgowych, dziuplach i wszelkich zakamarkach przypominających dziuple, takich jak szczeliny w murach lub chociażby słupki ogrodzeniowe. Jak wiele innych ptaków, Bogatki to prawdziwi pogromcy owadów. Dźwięczna choć monotonna piosenka przypomina uparcie powtarzany sygnał karetki i jest jednym z pierwszych zwiastunów wiosny. Usłyszymy ją najpóźniej już pod koniec lutego.

Bo jest ruchliwa, przedsiębiorcza, kolorowa, mało płochliwa, mało wymagająca i pasjami zajada się owadami i ich larwami.
Jak wiele innych ptaków – prawdziwa pogromczyni owadów.  Jedna rodzina sikor, potrzebuje w sezonie aż 75 kg gąsienic!!!

Dojrzałe drzewa, krzewy, budki lęgowe lub nisze, które mogłyby je zastąpić, zimą pozostawiane na drzewach owoce, kupki liści na ziemi i karmnik.
Nie czekając na luty (do końca lutego można “majstrować” przy budkach), już w okresie października / listopada warto powiesić w ogrodzie budkę dla Sikorki
(i nie tylko!). Ptaki często wykorzystują takie budki, aby schronić się zimą przed mrozem. Wiosną stanie się na domem dla kolejnych pokoleń…

(zdjęcie Bogatki na górze: Cezary Korkosz)